Oekraïens diner Van Renesselaan

"We hebben geen reden om iets te vieren, want er speelt zich een vreselijk drama af in Oekraïne. Dit is dus geen feestdiner. Het is wel een ‘familiediner’. Want we willen jullie, de vrijwilligers, de locatiemanagers en de gemeente, graag bedanken. Jullie hulp en steun betekenen de wereld voor ons."

Met deze woorden serveert Emilia mokken borsjt (een soep van rode bieten, ui en vlees) aan haar gasten. De lange tafel is gevuld met Oekraïense hapjes die voor speciale gelegenheden worden gemaakt. En met Oekraïense vlaggetjes.

Een medebewoonster van de opvang aan de Van Renesselaan vult haar aan, in zorgvuldig uitgesproken Nederlands: "De mensen in Nederland zijn zo vriendelijk. Zeist is een heel mooie en gezellige stad met veel gezellige terrasjes. Alles is zo open en groen. En iedereen fietst. Ik werd zelfs ingehaald door oudere mensen!" Burgemeester Koos Janssen bevestigt dat 2 dingen inderdaad belangrijk zijn in Nederland: de taal én de fiets.

Tegelijkertijd is daar het besef dat we hier aan tafel in 2 werelden leven. Want een paar duizend kilometer verderop leven familie en vrienden in een oorlogssituatie. Het is bijna een te grote vraag. Toch legt hij hem op tafel: "Hoe houden jullie het vol?"

Een mevrouw laat op haar telefoon foto’s zien van een schuilkelder waar ze gezeten heeft met haar dochter en nog 40 andere mensen. Toen het huis van de buren gebombardeerd werd, besloot ze zo snel mogelijk Oekraïne te verlaten. Haar dochter heeft een studie Toerisme aan de universiteit in Oekraïne afgerond en wil graag aan het werk.

Emilia is al 12 mensen kwijtgeraakt door de oorlog. Het heeft grote psychische impact op haar. Haar 18-jarige medebewoonster mist haar vader, die nog in Oekraïne is om mee te vechten. Ze vertelt dat het zwaar was in het begin, maar blij is om nu hier in Nederland te zijn.

Koos Janssen is onder de indruk van de verhalen en van de veerkracht, ook van de jonge mensen. "We zijn uiteindelijk allemaal van dezelfde familie en leven met jullie mee. We hopen vanavond bij te dragen aan een lichtpuntje in deze zware tijd."

De mensen zijn sterk en weten zichzelf goed te redden. Maar niet alles is vanzelfsprekend als je in een onbekend land bent. Veel steun krijgen ze van de vele vrijwilligers. Vanuit het niets hebben zij in een paar weken tijd het pand aan de Van Renesselaan ingericht. Ze zijn dagelijks aanwezig voor hand- en spandiensten, maar denken ook mee met de bewoners. Koos Janssen spreekt grote waardering uit voor deze mensen die zoveel goeds doen voor een ander.

Buiten wacht de taart. In de kleuren van de Oekraïense vlag. "Als de oorlog voorbij is, nodigen we jullie allemaal uit in Oekraïne!"